Pentiment to gra, od której nie wymagałem praktycznie niczego. Choć uwielbiam średniowieczne klimaty oraz zwyczaje tamtego okresu to jednak nie spodziewałem się zbyt wiele po tej produkcji. Jak wielkie było moje zaskoczenie, gdy Pentiment przeniósł mnie w okres XVI wieku i wciągnął w ten świat! Fani średniowiecznej Europy, to coś dla Was!

Mając na myśli średniowiecze, często wyobrażamy sobie rycerzy na koniach, zamki, turnieje rycerskie lub wielkie bitwy toczone według honorowych zasad. Tutaj poruszony jest zupełnie inny aspekt okresu średniowiecza. Pentiment to gra, która w znacznym stopniu uzmysławia nam, że choć cywilizacja poszła do przodu a ludzie mają nieograniczony dostęp do wiedzy, to i tak często prymitywne rządze mają nad nami władzę i kierują nami w nieprzewidziany sposób. Bez znaczenia, który wiek mamy.

Graficzna perełka

Dzisiejsze gry przyzwyczaiły nas do ogromnych, otwartych światów z realistyczną grafiką oraz masą niezależnych postaci. Pentiment to zupełne zaprzeczenie ówczesnych trendów. Obrany styl graficzny jest bardzo nietypowy i bazuje na średniowiecznych drzeworytach. Wizualna strona gry jest wykonana z taką pieczołowitością, że niejednokrotnie wlepiałem wzrok w ekran by przyjrzeć się świetnie wykonanym animacjom czy postaciom. Nie znajdziemy tutaj ogromnych lokacji czy setek postaci.

Gra ogranicza się do kilku zamkniętych miejscówek, ale wykonanych tak, że czujemy jak ten świat żyje! Nawet najdrobniejszy element został tutaj dopracowany. Czcionka, używana podczas rozmowy, zależna jest od statusu danej postaci, jej umiejętności oraz zawodu. Przykładowo drukarz będzie w konwersacji z nami używał czcionki drukarskiej, wraz z jej niedoskonałościami, jak słabiej odciśnięte litery lub plamki atramentu.

Totalnym zaskoczeniem było dla mnie, że tekst, który wyświetla nam się podczas rozmowy jest pisany, tak jak pisano w tamtym czasie. Wszystkie imiona lub określenia Boga, zostają dopisane na końcu, ponieważ pisane były innym kolorem. Wszystko co w tej grze się znajduje jest potrzebne i idealnie pasuje do świata przedstawionego. Ścieżka audio to realistyczne odgłosy otaczającego nas świata oraz okazjonalna muzyka, by podkreślić jakieś ważne wydarzenie. Jeśli w grze trwa biesiada to słyszymy muzykę, jeśli jesteśmy w lesie to słyszymy odgłosy lasu, a jeśli stoimy obok kuźni to dochodzą nas dźwięki obrabianego metalu. Nieco surowo, ale wszystko idealnie pasuje. Jak dla mnie bomba!

No to sobie pogadamy

Najmocniejszą stroną gry jest fabuła oraz wydarzenia, których jesteśmy świadkami. Nie uświadczymy tutaj żadnych elementów zręcznościowych lub akcji, w których kontroler będzie wibrował jak szalony. Pentiment to gra słowa, powolna i skupiona na opowieści. Na naszej drodze spotykamy mnóstwo różnych postaci, które posiadają zupełnie odmienne charaktery oraz motywacje i cele.

Wcielając się w artystę wykonującego zlecenie dla Opactwa, stajemy się świadkiem morderstwa i tylko od nas zależy co z tym zrobimy. Pentiment nie oferuje żadnego edytora wyglądu postaci, więc mamy z góry narzuconą wolę twórców, ale mamy wpływ na główne cechy naszego bohatera, które wybieramy podczas rozgrywki. Wybór skąd pochodzi nasz artysta, czym się zajmował oraz kilku innych aspektów jego zainteresowań nie wpływa jakoś znacząco na grę, więc nie musicie się obawiać, że coś przegapicie, jednak odpowiednio wykorzystane atuty w rozmowie mogą znacząco wpłynąć na dalsze losy naszej przygody.

Trzon rozgrywki opiera się na prowadzeniu licznych konwersacji w celu rozwiązania zagadkowego morderstwa, ale i nie tylko. Mieszkańcy mogą mieć do nas różne prośby lub nawet wodzić nas za nos by podsunąć nam fałszywe tropy. Sam kilka razy złapałem się na tym, że wiedziony miłosierdziem do drugiej osoby przegapiłem kilka ważnych wydarzeń, które później negatywnie odbiły się na moim bohaterze. Choć gra nie stwarza pozoru jakoś bardzo rozbudowanej to podczas konwersacji musimy zważać na słowa. To nie jest gra w której bezmyślnie skipujemy kolejne linijki dialogu. Tutaj każde słowo ma znaczenie.

Historia widziana oczami pokoleń

„Pentimento”, czyli zmiana wykonana przez artystę w trakcie malowania obrazu, która jest widoczna w ostatecznej wersji, to idealny opis tej produkcji. Wszystkie skutki naszych działań odbijają się echem w ciągu 25-cio letniego okresu w grze. Czas ma tutaj ogromne znaczenie, wraz z jego upływem poznajemy fakty, które przeoczyliśmy lub uznaliśmy za nieprzydatne a ostatecznie miały ogromne znaczenie. Pozornie dobra decyzja, z biegiem czasu, może okazać się krzywdząca, nie tylko dla nas a także całej społeczności.

Pentiment to także świetny wirtualny spacer po XVI – wiecznych Niemczech. Choć miasteczko Tassing jest fikcyjne, to pewne zwyczaje, informacje czy nawet wydarzenia są autentyczne. Jako fan średniowiecznej Europy odkryłem tutaj mnóstwo ciekawych nawiązań do historycznych wydarzeń, które miały miejsce na naszym kontynencie. Bardzo ciekawym zabiegiem w Pentiment jest wizja w jaki sposób Kościół Katolicki przejmował obrzędy z lokalnego folkloru by następnie przemianować je na swoje a także kilka innych problemów, które trawią Kościół do dziś. Ta gra w bardzo ciekawy sposób chwyta elementy, które do dziś są tematem tabu, ale robi to w taki sposób, że osoba nie zainteresowana niczego nie dostrzeże.

Nie dla każdego

Pentiment to zdecydowanie nietuzinkowa produkcja, ale ze względu na jej specyficzną rozgrywkę, wątpię by zyskała znaczącą popularność. Jeśli jesteście fanami rozbudowanej fabuły a zamiast miecza wolicie używać słowa, to jak najbardziej znajdziecie tutaj swoje miejsce. Ja byłem bardzo pozytywnie zaskoczony i czas, który spędziłem w tej grze (około 10h) był dla mnie czasem wytchnienia od dużych produkcji i swoistym relaksem. Oby więcej takich gier z pomysłem na siebie.

Tytuł dostępny w dniu premiery (15 listopada) w Xbox Game Pass.

Grę do recenzji dostarczył Microsoft Polska